.

جز آن لیوان  

که لکه های چای 

با روحش درآمیخته است  

و گرمایش ،  

سردی دستان مرا نوازش می دهد 

هیچ به تنهایی ام راه نخواهم داد 

و هرگز با آن گیلاس تو  

که سردی اش  

دست هایت را به خود آلوده است 

و تو جز آن هیچ نخواهی دید 

پیمانی نخواهم داشت